Deeleconomie

De deeleconomie wordt in Vlaanderen gedefinieerd als een economisch systeem dat consumenten en bedrijven toelaat om tijdelijk gebruik te maken van ondergebruikte infrastructuur, goederen of diensten, al dan niet tegen betaling (Idea, 2017) op een manier die bijdraagt aan duurzame maatschappij in sociale en ecologische zin (Huybrechts et al, 2020).

De deeleconomie en de stimulering ervan staat in Vlaanderen nog in zijn kinderschoenen. Uit de interviews blijkt dat zowel overheden, bemiddelaars en jonge ondernemingen het delen en aaneenschakelen van voedselproductie en distributie via korte keteninitiatieven, delen van materiaalstromen in circulaire economische modellen en delen van personeel, afval etc. binnen industriële en sociale samenwerkingen erg waarderen. Die praktijken zijn evenwel nog onvoldoende doorgedrongen in de bedrijfspraktijk. Daarom proberen bemiddelaars (en dan vooral verweefcoaches) daar good practices rond te delen. Zo heeft de Stad Gent een hele studie laten maken rond commons in de deeleconomie om die good practices naar de oppervlakte te brengen.

Belangrijke deelconcepten van de deeleconomie zijn de volgende: het opzetten van een korte keten, als duurzaam afzetsysteem met rechtstreekse relatie tussen producent en consument, het delen van infrastructuur en het opzetten van industriële en sociale samenwerking tussen bedrijven, andere organisaties en individuele bewoners.