Hans Maes

Een pleidooi voor meer duurzaam groen in de Souwstraat!

Als bewoner van de Souwstraat haalt Hans aan dat de straat sterk gericht is op autoverkeer. Er zijn geen tot weinig ingrepen gedaan om de straat voor fietsers en voetgangers aangenamer te maken. Ook voor auto’s is de straat niet altijd ideaal. De wegversmallingen doen meer kwaad dan goed en leiden soms tot ongevallen en frustraties bij de chauffeurs. Liefst van al ziet Hans de straat afgesloten, om sluipverkeer te vermijden. Meer bomen zijn in het algemeen ook belangrijk voor de Koolmijnlaan en Souwstraat. De bomen die er nu zijn, staan veelal op percelen die op dit moment nog niet verkocht of bebouwd zijn. Hans vreest dat de straten zullen evolueren en volgebouwd zullen worden, zodat er uiteindelijk geen bomen meer te zien zijn in de straat en het groen karakter steeds meer wegtrekt. Daarom stelt hij dat het aan de gemeente is bomen aan te planten op publiek domein, om groen te integreren in het straatbeeld. Zo wordt duurzaam groen verkregen. Wanneer Hans zijn mening geeft over de Koolmijnlaan, vindt hij het belangrijk dat er vooral geluisterd wordt naar de bewoners van de straat zelf. Als architect komt hij wel vaker in contact met stedenbouwkundige plannen en principes. Vanuit zijn expertise daarrond, haalt hij enkele zaken aan die de Koolmijnlaan ten goede zouden komen. De grote snelheid van chauffeurs op de Koolmijnlaan is volgens Hans te wijten aan de opbouw van de weg. Het zicht van de automobilist is er heel ruim, men kan zeer ver kijken door het rechte traject en het zicht wordt niet begrensd door bomen aan de zijkant van de weg. Ruimtelijke obstakels zijn dus beperkt aanwezig, er is voor chauffeurs geen reden om trager te rijden. Dat kan aangepakt worden door het plaatsen van meer bomen langs de weg, maar ook met de aanduiding van bepaalde vormen op het wegdek, stelt Hans. Voor het pleintje aan De Vloot stelt Hans dat de huidige vormgeving van de gebouwen rondom het plein niet beantwoordt aan de uitstraling van een publiek plein. De gesloten wanden van de winkelketens maken de sfeer op het pleintje er niet beter op. De geslotenheid maakt een ‘achterpleintje’ van de parking, afgesloten van de maatschappij, terwijl een plein dat gericht is op horeca en verblijfsfuncties net goed moet aansluiten bij de maatschappij, een bepaalde levendigheid moet uitstralen Hij stelt dat er ook maar weinig mensen in de omgeving wonen, laat staan mensen die er gebruik van zouden maken. Spelende kinderen zijn een zeer lokaal gegeven, dus hij vreest dat kinderen zich niet zullen verplaatsen naar dat pleintje. Het eenrichtingsverkeer langs De Vloot kan volgens hans een negatieve invloed hebben op de toegankelijkheid van de Koolmijnlaan. Om de Koolmijnlaan terug te bereiken, moeten er dan gevaarlijke omwegen genomen worden via de Grote Baan. Dat probleem vraagt volgens Hans een duurzame oplossing. Het idee rond de integratie van een pleinfunctie aan de handelszaken zal voor een veel aangenamer uitzicht voor de Koolmijnlaan zorgen, stelt Hans. Het zal een levendigere plaats vormen. Om de pleinen aangenamer te maken, lijkt het hem goed om zowel bomen in te planten op een toekomstige middenberm als op de zijkant van de weg. Zo vertraagt het verkeer en wordt de beleving er nog aangenamer. De verbinding met de natuurgebieden is niet altijd even toegankelijk door de Koolmijnlaan voor Hans. Kleinere wegen zoals de Schansbeemdeweg, zijn prachtig, de sfeer is er geweldig. De Koolmijnlaan daarentegen vormt een barrière. Het verhindert hem natuurgebieden aan de andere kant van de Koolmijnlaan te bezoeken, omdat het zo gevaarlijk is om er te vertoeven voor fietsers en voetgangers.